اگر تصور می کنید هیچ جای امیدی نیست، سراغ پدربزرگ ها بروید و پای خاطرات آنها بنشینید. از آنها بپرسید در دوران کوکی چگونه زندگی می کردند؟
حتما برای شما خواهند گفت زندگی ها متفاوت از امروز بود، در آن دوران پسران از نوجوانی مجبور بودند سر کار بروند تا خرج خودشان را دربیاورند. دختران از نوجوانی شوهر داده می شدند و خرج شان از پدر جدا می شد چرا که تامین مخارج زندگی راحت نبود.
زمستان که می شد صف های طولانی فروش نفت تشکیل می شد. بچه های نوجوان بعد از یکی دو ساعت انتظار در صف نفت، ۲۰ لیتر نفت می خریدند و به زحمت آن را به خانه می برند. زمستان بوی نفت سوخته ی بخاریهای نفتی، فضای خانه ها را پر می کرد.
بازی بچه ها در کوچه های خاکی با یک توپ پلاستیکی بود یا تراندن لاستیک کهنه دوچرخه با چوب و دویدن دنبال آن.
خبری از مسافرت نبود، اصلا رفتن به مسافرت، جزئی از زندگی ها نبود.
بیمار شدن واقعا یک مصیبت بود چون پزشک بسیار کم بود و هزینه مراجعه به پزشک بسیار زیاد.
آن روزها بسیاری رایج بود که چند خانواده در یک خانه زندگی می کردند و هر کدام یک اتاق مشرف به حیاط داشتند.
خانه ها حمام نداشت و در هر محله گرمابه عمومی بود که مردم از آنها استفاده می کردند.
رستوران، استخر، باشگاه و پارک تقریباً وجود نداشت، اصلا مردم برای چنین چیزهایی نمی توانستند هزینه کنند…
زندگی آن روزها واقعا مثل عکس های سیاه و سفید قدیمی بوده حالا مقایسه کنید وضعیت زندگی امروز را با آن دوران؛ این زندگی های رنگارنگ و پر هزینه امروزی که هزینه های اصلی زندگی فرزندان تا پایان تحصیلات دانشگاه را پدر و مادر متقبل می شوند و یا تفریحات مختلف حقیقی و مجازی مثل پارک و سینما و رستوران و گوشی و … جزو ثابت زندگی مردم شده است.
امروزه زندگی ها در خانه های مستقل با آب و برق و گاز و تلفن و فاضلاب و اینترنت می گذرد و با وسایلی که در قدیم داشتن آنها مخصوص خانواده های اعیانی بود مثل تلویزیون، یخچال، جاروبرقی، فر، مبلمان و…
همه ی این تغییرات هم در همین چهل پنجاه سال اخیر رخ داده در حالیکه تحریم شده ترین کشور جهان بوده ایم و درحالیکه عده ای دائم به ما می گفتند امیدی به آینده نیست. قطعا زندگی امروز بدون مشکل و چالش نیست اما آیا واقعاً در حالیکه روز به روز در حال حرکت به سمت پیشرفته تر شدن هستیم چه چیزی یا چه کسانی دوست دارند نا امیدی را به ما تزریق کنند؟
کدام رسانه ها هستند که هرگز جز اخبار منفی و ناامید کننده خبر دیگری به ما مخابره نمی کنند؟
در زندگی مهم تر از همه ی امکانات و پیشرفت ها، داشتن امید است…زندگی کسی که خانه ای ساده دارد اما امیدوار است، بسیار شیرین تر از کسی است که در قصر زندگی می کند اما ناامید است.
ثبت دیدگاه