برای پاسخ به این سوال و اینکه اگر تصور می کنید هیچ جای امیدی نیست، سراغ پدربزرگ ها بروید و پای خاطرات آنها بنشینید. از آنها بپرسید در دوران کوکی چگونه زندگی می کردند؟
اکنون میتوان با یقین گفت که در مقابل این دشواریها، شیب تند و دستاندازهای بزرگ وابستگی اقتصاد ملی به ابزارهای در اختیار دشمن را پشت سر گذاشتهایم.
یادداشت هفته خط حزبالله در آستانه ۱۸ مردادماه، روز بزرگداشت شهدای مدافع حرم به این پرسش پاسخ داده است که چرا رویش جوانانی همچون شهید مصطفی صدرزاده، نشانه بالندگی انقلاب و استمرار ارزشهای آن به نسلهای جدید است؟
امتحان سختی است. می توانیم چنان رُفاعه و منتظری و احمدی نژاد باشیم که در تاریخ به تذبذب در اندیشه و رفتار از ما یاد کنند و یا می توانیم چنان ابوذر و مصباح و خامنه ای باشیم که همگان بر ایستادگی و پایداری اصولی و مبنایی مان شهادت دهند
وظیفهی جوانان مومنِ انقلابی، فعالان فرهنگی و اجتماعی، رسانهها، مسئولان و شخصیتهای صاحبِ تریبون و اثرگذار، نقشبرآبکردن نقشهی دشمن و غلبه بر توطئهی یأسآفرینی است؛ جهادی از جنس ایجاد انگیزه و امید برای آینده
انقلاب اسلامی حادث شد برای زمینه سازی ظهور و این یعنی تلاش برای اجرای عدالت در همه حوزه ها و نه عادی انگاری و عرف انگاریِ بی عدالتی و تبعیض با واژه هایی چون دهک های پایین و قشر آسیب پذیر...
بیانات رهبر انقلاب در نخستین دیدار با دولتهای جدید، در حکم یک «مانیفست» از تعاریف، هدف گذاریها و توصیههای عملی است که متر و معیاری ملموس برای سنجش عیار دولتها در ادامه فعالیت به دست میدهد.
این جملهی رهبر انقلاب خط روشنی را در فهم مسائل کشور و انتخاب رویکرد و مسیر صحیح در اختیار ما میگذارد: «پایبندی به تفکر و روحیه و عمل انقلابی». اما انقلابیگری چه تعریفی دارد و شاخصهای انقلابی بودن چیست؟
این یادداشت حاوی نمونه هایی است از اعتراف سیاست مداران و رسانههای آمریکایی به شکست سیاست فشار حداکثری، که در این پایگاه خبری منتشر میشود.
بنظر می رسد مشکل چنین نگاه بدبینانه ای که نمی خواهد دستاورد انقلاب را ببیند! و یا ببیند و شاد نشود! در یک آسیب مزمن فکری - مبنایی متاثر از نگرش غربی به مسائل انقلاب است که بداهتا آسیب شناسی از زاویه آن، سقوط در دام های غلط تحلیلی و خطاهای محاساباتی بی شمار در پی خواهد داشت!